به نقل از «فرارو»

بازیگران زنی که تسلیم وسوسه کارگردانی شدند/ مسیری که «شهلا» باز کرد

تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۶۸۳۶۶

فرارو- براساس آمار و ارقام در سال‌های اخیر، بازیگران زن کمتر به سمت فیلم‌سازی گرایش می‌کنند و اگر هم این تجربه را به کارنامه‌شان اضافه کنند، در حد یک یا دو فیلم خواهد بود.

به گزارش فرارو،زنده‌یاد شهلا ریاحی اولین کارگردان زن تاریخ سینمای ایران است که در طول سال‌های فعالیت‌اش در سینما و تلویزیون، تنها یک فیلم با نام «مرجان» را کارگردانی کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به بهانه اکران فیلم «خورشید آن ماه» اولین ساخته ستاره اسکندری، در این گزارش به تعدادی از بازیگران زن پرداخته‌ایم که پس از چندین سال از بازیگری فاصله گرفته‌اند و فیلم‌سازی را تجربه کرده‌اند. اما این تجربه معمولا برای‌شان ادامه‌دار نبوده است.

شهلا ریاحی؛ اولین کارگردان زن تاریخ سینمای ایران

زنده‌یاد شهلا ریاحی اولین کارگردان زن تاریخ سینمای ایران به حساب می‌آید که در سال ۱۳۳۵ فیلم «مرجان» را کارگردانی کرد. او بازیگری در سینما را از سال ۱۳۳۰ و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز کرد و در فیلم‌های متعددی نقش‌آفرینی کرد، اما فقط یک را در کارنامه‌اش دارد که کارگردانی کرده است.

ریاحی همچنین در سریال‌های «ازدواج پر ماجرا»، «سنگ و شیشه»، «همسران»، «درد پنهان»، «فروشگاه» و... به عنوان بازیگر حضور داشته است. آخرین تجربه بازیگری ریاحی در فیلم «نهنگ عنبر ۲» بود که حضور کوتاهی داشت.

ستاره اسکندری؛ روایتی از سیستان

فیلم «خورشید آن ماه» اولین ساخته ستاره اسکندری در مقام کارگردان محسوب می‌شود که در سال ۹۹ ساخته شد. اسکندری یکی از بازیگران شناخته شده عرصه سینما، تلویزیون و تئاتر است که اولین فیلم او از اواخر آذر در سینما‌ها اکران شد. او بازیگری را از سال ۷۵ با بازی در فیلم «حریف دل» آغاز کرد و بعد از آن در سریال «ماجرا‌های خانه شماره ۱۳» مقابل دوربین قرار گرفت.

اسکندری در طی این سال‌ها نقش‌های متفاوتی از خود به نمایش گذاشته است. یکی از شاخص‌ترین نقش‌های او را در مجموعه «مرگ تدریجی یک رویا» به کارگردانی فریدون جیرانی دیدیم که با نقش ساناز به خوبی یک شخصیت بلندپرواز را از خودش به نمایش گذاشت. دختری که بیشتر به فکر منافع خودش بود و مشکلات زندگیِ خواهر و مادرش برای‌اش اهمیتی نداشت.

اسکندری با نقش ساناز به خوبی از پس یک نقش منفی برآمد و مخاطبان را تحت تاثیر قرار داد. فیلم‌های «قصه پریا»، «آقا یوسف»، «هیس دختر‌ها فریاد نمی‌زنند»، «نزدیک‌تر»، «نیمه شب اتفاق افتاد» و... از جمله نقش‌آفرینی‌های او به حساب می‌آید.

اسکندری درباره ساخت فیلم «خورشید آن ماه» گفته بلوچستان را براساس مشاهدات خودش، در فیلم روایت کرده است. این فیلم در ستایش فرهنگ بلوچستان است. باید دید اسکندری فیلم‌سازی را ادامه می‌دهد یا خیر.

نیکی کریمی؛ شروع با «یک شب»

یکی دیگر از بازیگرانی که پس از سال‌ها بازیگری، به سمت کارگردانی گرایش پیدا کرد، نیکی کریمی است. کریمی از جمله بازیگران زن نام آشنای سینمای ایران است که فعالیت‌اش به عنوان بازیگر در سینمای ایران را از سال ۶۸ و با فیلم «وسوسه» آغاز کرد.

او که در این سال‌های اخیر در فیلم‌های متعددی به ایفای نقش پرداخته است، برای بازی در فیلم «دو زن» در هفدهمین جشنواره فیلم فجر، از او تقدیر شد و همچنین در بیست‌ویکمین دوره جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم‌های «دیوانه‌ای از قفس پرید» و «واکنش پنجم» سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد.

کریمی سال ۸۳ اولین فیلم‌اش با نام «یک شب» را کارگردانی کرد و این تجربه برای‌اش ادامه‌دار بود و پس از آن فیلم‌های «چند روز بعد»، «سوت پایان»، «شیفت شب» و «آتابای» را هم مقابل دوربین برد.

بهاره رهنما؛ امید به «عطر آخر اردیبهشت»

بهاره رهنما اولین فیلم‌اش «عطر آخر اردیبهشت» را در سال ۹۹ مقابل دوربین برد. این فیلم درباره مهاجرت زنی است که در روز‌های آخر اقامت‌اش در ایران، دورهمی دوستانه‌ای برپا می‌کند که راز‌هایی در این دورهمی آشکار می‌شود.

رهنما را که بیشتر با فیلم‌های کمدی و سریال‌های طنز به یاد می‌آوریم، فیلم‌های «نان، عشق و موتور ۱۰۰۰»، «دایر زنگی»، «سن‌پطرزبورگ»، «ورود آقایان ممنوع»، «خوب، بد، جلف» و... از جمله نقش آفرینی‌های به یاد ماندنی او به حساب می‌آید.

رهنما درباره فیلم «عطر آخر اردیبشهت» گفته است: «این فیلم با جنسی از حوزه زنان، نخستین فیلم زنانه‌ای است که مردان در آن آدم‌های بدی نیستند، اما در آن حرف‌های زنانه با صدای بلندتری بیان می‌شود.»

رهنما پیش از این فیلم، مستند «صدام کن مامان» را در سال ۹۹ کارگردانی کرده بود.

پگاه آهنگرانی؛ انگیزه شروع با «مردان ارباب جمشید»

پگاه آهنگرانی اولین‌بار سال ۶۹ در فیلم «گربه آوازخوان» به ایفای نقش پرداخت که ۶ سال بیشتر نداشت و بعد از آن در سال ۷۷ که در سنین نوجوانی بود با نقش تداعی در فیلم «دختری با کفش‌های کتانی» مقابل دوربین قرار گرفت.

آهنگرانی برای بازی در این فیلم دیپلم افتخار نقش اول زن از دومین جشنواره بین‌المللی فیلم اجتماعی آبادان را دریافت کرد. او همچنین در فیلم‌های «زندان زنان»، «مکس»، «سه زن»، «زادبوم»، «آقا یوسف»، «سارا و آیدا» و... به عنوان بازیگر حضور داشته است.

آهنگرانی برای بازی در فیلم «دربند» هم سیمرغ بلورین نقش مکمل زن از سی‌ویکمین جشنواره فیلم فجر را دریافت کرد. او اواسط دهه ۹۰ همراه با درنا معدنی به سمت کارگردانی آمد و مستند «مردان ارباب جمشید» را کارگردانی کرد تا کارگردانی مستند را هم در کارنامه‌اش داشته باشد.

مستند «مردان ارباب جمشید» مضمونی اجتماعی دارد و درباره سرگذشت هنرور‌های سینما است که سال‌ها در حوزه سینما حضور داشتند و به فعالیت پرداختند.

آهنگرانی بعد از این مستند بار دیگر خود را در این حوزه محک زد و مستند «خانه سینما» را کارگردانی کرد که درباره تعطیلی خانه سینما بود.

سهیلا گلستانی؛ اولین قدم با «دو»

سهیلا گلستانی فعالیت‌اش در عرصه تصویر را از اواسط دهه ۸۰ آغاز کرد و پیش از اینکه در سریال «وضعیت سفید» بازی کند و شناخته شود، در فیلم «نصف مال من، نصف مال تو» مقابل دوربین قرار گرفت.

او همچنین در فیلم‌های «چهل سالگی»، «میهمان داریم»، «شب، بیرون»، «بیداری برای سه روز»، «امروز» و... نقش‌آفرینی کرده است.

گلستانی فیلم «دو» را در سال ۹۳ کارگردانی کرد که نویسندگی‌اش را هم خودش برعهده داشت. به گفته گلستانی فیلم «دو» یک هم‌زیستی اجباری را روایت می‌کند و نگاهی به داستان کوتاه کفش‌های خدمت‌کار از برنارد مالامود دارد. گلستانی در کارنامه‌اش فقط کارگردانی فیلم «دو» را برعهده داشته است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: شهلا ریاحی ستاره اسکندری قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل مقابل دوربین سینمای ایران بازی در فیلم برای بازی بازیگران زن نقش آفرینی سال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۶۸۳۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا سلبریتی‌ها جای کسی را در تئاتر تنگ کرده‌اند؟

حضور بازیگران سینما و تلویزیون، روی صحنه تئاتر، طی سال‌های اخیر، با موجی از واکنش‌های متفاوت مواجه بوده است. عده‌ای این حضور را غنیمت شمرده و آن را به نفع مصادیقی، چون جریان اقتصادی تئاتر نسبت دادند و در مقابل، برخی این حضور را ناامن دانسته و ساحت نمایش و صحنه را مبرا از آن رخداد‌هایی که مقابل دوربین سینما و تلویزیون می‌گذرد، می‌دانند.

خاک صحنه دامن‌گیر است

این تقابل طی سالیان اخیر، همواره به محلی در جهت مناقشه دو گروه تبدیل شده است، اما کفه قضاوت همواره به نفع موافقان این حضور، سنگینی کرده است علی‌الخصوص آن‌که طی ماه‌های اخیر، اخباری مبنی بر حضور اینفلوئنسر‌ها روی صحنه نمایش حسابی خبرساز شده بود. در چنین شرایطی استدلال موافقان حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر این بود که در این زمینه، آیا حضور بازیگر حرفه‌ای موجه است یا حضور اینفلوئنسرها؟

بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارنددر حال حاضر بازیگرانی، چون فرهاد آئیش، صابر ابر، بهرام افشاری، نادر فلاح، بهنام تشکر، کوروش سلیمانی، رامین ناصرنصیر، امیرحسین فتحی، نورا هاشمی، صدف اسپهبدی، محمد نادری نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند؛ حضور بازیگران شناخته‌شده دیگر به پای ثابت تقویم سالیانه کشور تبدیل شده به‌گونه‌ای که در هر برهه زمانی در طول سال، بازیگران چهره‌ای را یافت می‌کنیم که نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند.

لازم است به این نکته مهم اشاره کنیم که بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارند و اکنون که پس از مدتی، دوباره به صحنه تئاتر بازگشته‌اند، نمی‌توان این ایراد را بر آنها وارد دانست که چرا خود را به هنر نمایش سنجاق می‌کنند. خاک صحنه دامن‌گیر است و اگر باید انتقادی را به این دسته از بازیگران وارد دانست، باید عنوان کرد که چرا در طول این مدت، در عرصه نمایش کم‌کاری داشته‌اند.

فارغ از این اتفاق، اگر بازیگری، خاستگاه تئاتری نداشته باشد و حالا به هر دلیلی درصدد تجربه‌اندوزی در این عرصه است، چرا باید جلوی این حضور را گرفت؟ نخست آن‌که تمرینات منحصر تئاتر سبب کسب مهارت‌های نوین و متفاوتی در آن بازیگر می‌شود که در ادامه مسیر بازیگری او تاثیرات مثبتی به همراه خواهد داشت.

چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم استثانیا سبب رونق اقتصادی تئاتر می‌شود که در تمام این سال‌ها به‌عنوان پاشنه آشیل نمایش مطرح بوده و ناملایمات بسیاری را در این هنر اصیل رقم زده است. ثالثا، هر نمایشی، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده دارد. با توجه به حساسیت‌های بالایی که در این زمینه وجود دارد و البته وسواسی که به ویژه در نگاه کارگردان موجود است، نمی‌توان این‌گونه اندیشید که یک بازیگر با هر قابلیتی که داشت، می‌تواند به روی صحنه رفته و اساسا شایستگی چنین حضوری را ندارد چرا که تمام این موارد، از فیلتر کارگردان و دیگر صاحبان نمایش عبور کرده و چیزی به دلخواه بازیگر رقم نمی‌خورد.

فارغ از تمامی این موارد، هم‌اکنون چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم است و اینکه برخی عنوان می‌کنند حضور سلبریتی‌ها، محدود شدن فضای کاری هنرمندان عرصه تئاتر را تشدید می‌کند، منطق درستی نداشته و نمی‌توان بر آن تکیه کرد.

«حضور سلبریتی‌ها در عرصه تئاتر تاکنون منتج به اتفاق‌های خوبی شده که مهمترین آن، فروش بالای آن آثار بوده که اقتصاد این هنر را در طول سال با افزایش قابل‌توجهی همراه کرده و سبب می‌شود تا سانس‌های برخی از این نمایش‌ها تا روز‌های متوالی رزرو شده و سالن‌ها پر شوند»

هنر تئاتر در کشور، نسبت به سینما و شبکه نمایش خانگی، از برخی محدودیت‌های بعضا تاریخی رنج می‌برد. در طول این سال‌ها تلاش‌های بسیاری صورت گرفته تا بسیاری از این محدودیت‌ها مرتفع شود. رویکردی که قطعا با استقبال دوستداران و دلسوزان این هنر همراه است بنابراین نباید با ایراداتی از این دست، زمینه فعالیت در این عرصه را محدود کرد و مخاطب را نسبت به این هنر، دلسرد کرد. حداقل امروز که هنر نمایش، تلالویی ویژه در حیات پساکرونایی خود دارد، باید با همبستگی و دلسوزی، زمینه اعتلای بیشتر هنر تئاتر در کشور را رقم زد و موانع پیش‌رو را عقلانی و حساب‌شده مرتفع کرد.

منبع: ایرنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی